To moje skrawki słów. Strzępki prawdy.
Wstydzę się ich.
Wstydzę się nieporadności i naiwności słów.
Wstydzę się emocji.
Wstydzę się siebie.
9.7.09
drzewo
moje drzewo wyrosło z mgły wiotkie nikłe przezroczyste piękne potrzebuje światła poranka wschodu słońca spojrzenia widzącego sens moje drzewo często rozwiewa się na wietrze
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz